မိမိတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားေသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ ဗုဒၶအေမြႏွစ္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားထြန္းကားရာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္္ငံျဖစ္သည္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ ကေလးမ်ား၊
ေက်ာင္းသူ/သားမ်ား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔လာေရာက္ကာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားသင္ယူၾကသည္။
တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားကား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ပင္မလာ။ စာေမးပဲြေျဖၿပီးတာႏွင့္ က်ဴရင္တက္ဖို႔ မိဘေတြက
ေဆာ္ၾသေနၾကသည္။ ဒီလိုကေလးေတြရဲ႕သႏၱာန္မွာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဘာလဲဟု သိႏိုင္္ၾကပါမည္လား။
ဒါ့အျပင္ ေႏြရာသီ အခုိက္အတန္္႔ေလးသင္ယူေနတာနဲ႔ ကေလးမ်ား၏သႏၱာန္၀ယ္ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ကိန္းေအာင္ေနၾကၿပီလား။ မိမိအျမင္မွာေတာ့ လုံေလာက္မႈမရွိေသးဟု စဥ္းစားမိသည္။
ယခုသီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကေလးမ်ား၏ ရင္တြင္း၀ယ္ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။
တစ္ရက္မွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အရွင္ေ၀ပုလႅ(အငယ္)က သီရိလကၤာ ကုလားေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းစားပင့္လို႔
ျမန္မာေက်ာင္းကေန သူငယ္ခ်င္းငါးပါး ဆြမ္းစားအတူၾကြသြားၾကသည္။ ကုလားေက်ာင္းလဲေရာက္ေရာ ကေလးေတြ အရြယ္စုံ(သူငယ္တန္းမွ ဆယ္တန္းအဆင့္ထိ) အ၀တ္ျဖဴေတြ၀တ္ၿပီး စာသင္ေနတာကိုေတြ႔ရသည္။
ကေလးေတြ မ်ားမွမ်ား ဟုိနားတစ္စု၊ ဒီနားတစ္စုနဲ႔၊ ဆရာ/မေတြကလဲ အ၀တ္ျဖဴေတြ ၀တ္ထားၿပီး ကေလးေတြကို စာသင္ေပးေနၾကသည္။ဒါနဲ႔ ေမာင္ေ၀ပုံကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီေန႔တနဂၤေႏြေန႔ေလ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ရက္မွာ
sunday school ရွိတယ္။ ဘာသာေရးသင္တန္းေပါ့။ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ တက္ၾကရတယ္။ သူတို႔က ဒီသင္တန္းတက္ရတာ သိပ္ကိုဂုဏ္ယူတာ။သင္တန္းၿပီးရင္ေတာ့ ေအာင္လက္မွတ္ေပးတယ္ေလ။ ေယာက်္ားေလးေတြဆိုရင္ အနည္းဆုံး ကိုရင္ငါးႀကိမ္ျပည့္ေအာင္ ၀တ္ၾကတယ္။ သင္တန္းကလဲ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္းကစၿပီး သိသင့္သိထိုက္တာအားလုံးကို
သင္ေပးတာေလ" ဟူေသာ သူသိထားတာေတြကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ေပးသည္။ ေအာ္ Sunday schoolဆိုတာ ဒါမ်ဳိးသင္ေပးတာကိုးဟု သိခဲ့ရသည္။
မိမိသီရိလကၤာကို မေရာက္ခင္က အျမင္ေလးေတြနဲ႔ေတာ့ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနသည္။ သီရိလကၤာကုလားေတြက
ဘာသာေရးသိပ္ရွိ မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာသာေရးမရွိရင္ ယဥ္ေက်းမႈကလဲနည္းမွာပဲလို႔ ေတြးထင္ထားခဲ့တာပါ။
အခုေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ ဟုိတစ္ေန႔က svs သင္တန္းတက္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္း၆-ပါး အပ္ၿပီးအျပန္ ကားလမ္းကူးဖို႔ရပ္ေနရာမွာ ဘယ္၊ညာႏွစ္ဖက္လုံးကကားေတြ အားလုံးရပ္ေပးၾကေတာ့ ေအာ္ ရန္ကုန္္ကားလမ္းျဖတ္ကူးခဲ့ရပုံေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။ ဒီျမင္ကြင္းကေတာ့ Sunday schoolရဲ႕ အသီးအပြင့္ေလးေတြပါလား မိမိတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလဲ ဒီလိုေက်ာင္းမ်ဳိးရွိသင့္ၿပီလို႔ စဥ္းစားရင္း ေက်ာင္းသုိ႔ျပန္လာခဲေတာ့သည္။
ေက်ာင္းသူ/သားမ်ား ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔လာေရာက္ကာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားသင္ယူၾကသည္။
တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားကား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသုိ႔ပင္မလာ။ စာေမးပဲြေျဖၿပီးတာႏွင့္ က်ဴရင္တက္ဖို႔ မိဘေတြက
ေဆာ္ၾသေနၾကသည္။ ဒီလိုကေလးေတြရဲ႕သႏၱာန္မွာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုတာဘာလဲဟု သိႏိုင္္ၾကပါမည္လား။
ဒါ့အျပင္ ေႏြရာသီ အခုိက္အတန္္႔ေလးသင္ယူေနတာနဲ႔ ကေလးမ်ား၏သႏၱာန္၀ယ္ အမွန္တကယ္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ကိန္းေအာင္ေနၾကၿပီလား။ မိမိအျမင္မွာေတာ့ လုံေလာက္မႈမရွိေသးဟု စဥ္းစားမိသည္။
ယခုသီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကေလးမ်ား၏ ရင္တြင္း၀ယ္ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္ကိုေတြ႔ရသည္။
တစ္ရက္မွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ အရွင္ေ၀ပုလႅ(အငယ္)က သီရိလကၤာ ကုလားေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းစားပင့္လို႔
ျမန္မာေက်ာင္းကေန သူငယ္ခ်င္းငါးပါး ဆြမ္းစားအတူၾကြသြားၾကသည္။ ကုလားေက်ာင္းလဲေရာက္ေရာ ကေလးေတြ အရြယ္စုံ(သူငယ္တန္းမွ ဆယ္တန္းအဆင့္ထိ) အ၀တ္ျဖဴေတြ၀တ္ၿပီး စာသင္ေနတာကိုေတြ႔ရသည္။
ကေလးေတြ မ်ားမွမ်ား ဟုိနားတစ္စု၊ ဒီနားတစ္စုနဲ႔၊ ဆရာ/မေတြကလဲ အ၀တ္ျဖဴေတြ ၀တ္ထားၿပီး ကေလးေတြကို စာသင္ေပးေနၾကသည္။ဒါနဲ႔ ေမာင္ေ၀ပုံကိုေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီေန႔တနဂၤေႏြေန႔ေလ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့ရက္မွာ
sunday school ရွိတယ္။ ဘာသာေရးသင္တန္းေပါ့။ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ တက္ၾကရတယ္။ သူတို႔က ဒီသင္တန္းတက္ရတာ သိပ္ကိုဂုဏ္ယူတာ။သင္တန္းၿပီးရင္ေတာ့ ေအာင္လက္မွတ္ေပးတယ္ေလ။ ေယာက်္ားေလးေတြဆိုရင္ အနည္းဆုံး ကိုရင္ငါးႀကိမ္ျပည့္ေအာင္ ၀တ္ၾကတယ္။ သင္တန္းကလဲ ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္းကစၿပီး သိသင့္သိထိုက္တာအားလုံးကို
သင္ေပးတာေလ" ဟူေသာ သူသိထားတာေတြကို ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ေပးသည္။ ေအာ္ Sunday schoolဆိုတာ ဒါမ်ဳိးသင္ေပးတာကိုးဟု သိခဲ့ရသည္။
မိမိသီရိလကၤာကို မေရာက္ခင္က အျမင္ေလးေတြနဲ႔ေတာ့ တစ္ျခားစီျဖစ္ေနသည္။ သီရိလကၤာကုလားေတြက
ဘာသာေရးသိပ္ရွိ မွာမဟုတ္ဘူး။ ဘာသာေရးမရွိရင္ ယဥ္ေက်းမႈကလဲနည္းမွာပဲလို႔ ေတြးထင္ထားခဲ့တာပါ။
အခုေတာ့ဒီလိုမဟုတ္ ဟုိတစ္ေန႔က svs သင္တန္းတက္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္း၆-ပါး အပ္ၿပီးအျပန္ ကားလမ္းကူးဖို႔ရပ္ေနရာမွာ ဘယ္၊ညာႏွစ္ဖက္လုံးကကားေတြ အားလုံးရပ္ေပးၾကေတာ့ ေအာ္ ရန္ကုန္္ကားလမ္းျဖတ္ကူးခဲ့ရပုံေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိသည္။ ဒီျမင္ကြင္းကေတာ့ Sunday schoolရဲ႕ အသီးအပြင့္ေလးေတြပါလား မိမိတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလဲ ဒီလိုေက်ာင္းမ်ဳိးရွိသင့္ၿပီလို႔ စဥ္းစားရင္း ေက်ာင္းသုိ႔ျပန္လာခဲေတာ့သည္။
No comments:
Post a Comment