ေအာင္ျမင္မႈသည္ လူတိုင္းအတြက္ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏ္ယူဖြယ္ေကာင္းသည္။ က်ရႈံးမႈသည္
လူတိုင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္။ ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးတြင္ ေအာင္ျမင္မႈန႔ဲ ရႈံးနိမ့္မႈကို
တဲြဖက္ျပထားသည္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို သုခ၊ က်ရႈံးျခင္းကို ဒုကၡဟုျပထားသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လူတစ္
ေယာက္အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ မရလွ်င္ ရႈံးနိမ့္မႈသာ ရမည္ျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္း ေလာကဓံတရား
ရွစ္ပါးကို နားလည္ထားမည္ဆိုလွ်င္ ေအာင္ျမင္ျခင္း က်ရႈံးျခင္းတို႔ကို ေတြ႔ႀကံဳခံစားရသည္ရွိေသာ္
တုန္လႈပ္မႈမရွိၾကေပ။ ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္လဲဆိုလွ်င္ ေလာကဓံတရားကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာ
ေပါက္နားလည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလွ်င္ ေအာင္ျမင္မႈအနည္းငယ္ရသည္ရွိေသာ္ ဘ၀င္ေလဟတ္၍ ေအာက္ေျခ
လြတ္ကာ ေလာကတြင္ ငါလုပ္လွ်င္ ဘာမဆိုရႏိုင္သည္၊ ငါသာေလာကမွာအေတာ္ဆုံးဟူေသာ
မာနမ်ားတက္လာၾကသည္။ တကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ထိုေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိးသည္ က်ရႈံးမႈနဲ႔
ျပန္လည္ရင္ဆိုင္ေတြ႔ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈအစစ္ဟု မဆိုသာေပ။ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း
တို႔သည္လည္း ထုိေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိးကို တကယ့္ေအာင္ျမင္မႈအစစ္ဟု မသတ္မွတ္ၾကေပ။ ပညာရွိ
သူေတာ္ေကာင္းမ်ား သတ္မွတ္ေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ဳိးကား မိမိစိတ္ထဲ၌ အၿပိဳင္က်ဲ၍တိုက္ခုိက္
ေနရေသာ အတြင္းရန္သူမ်ားကို အႏိုင္တုိက္ခိုက္၍ ေအာင္ျမင္မႈရယူႏုိင္မွသာလွ်င္ တကယ့္
ေအာင္ျမင္မႈအစစ္ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။
ဘုရားအေလာင္းသည္ တစ္ခုေသာဘ၀တြင္ သူဆင္းရဲသားျဖစ္ေလသည္။ ဆင္းရဲသားဆိုသည့္
အတိုင္း သူ႔မွာပုိင္ဆိုင္တာဆို၍ ေပါက္တူးတစ္လက္သာပိုင္ဆိုင္သည္။ သူပိုင္ဆိုင္သည့္ ေပါက္တူးေလးျဖင့္
ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရသည္ကို ၿငီးေငြ႔လာေသာအခါ ေပါက္တူးေလးကို လုံၿခံဳရာအရပ္ ထားခဲ့၍ ရေသ့၀တ္ကာ တရားအားထုတ္ေလသည္။ တရားပင္အားထုတ္ေနေသာ္လည္း သူ၏စိတ္တြင္ ၀ွက္ထားခဲ့ေသာ ေပါက္တူးေလးအေပၚ သံေယာဇဥ္မျပတ္ႏုိင္ရကား တရားပဲဆက္အားထုတ္ရေကာင္း
ႏုိးႏုိး လူ၀တ္လဲၿပီး အလုပ္လုပ္စားရ ေကာင္းႏုိးႏုိးျဖင့္ စိတ္ေတြခဲြျခားမရျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ လူ၀တ္
လဲ၍လုပ္ကိုင္စားေသာက္ျပန္ေလသည္။ လူ႔ဘ၀တြင္လည္း ဆင္းရဲပင္ပန္းလြန္းသျဖင့္ တစ္ခါရေသ့၀တ္
ျပန္ေလသည္။ ဒီလုိန႔ဲ လူ၀တ္လဲလိုက္ ရေသ့၀တ္လိုက္ျဖင့္ ေျခာက္ႀကိမ္ေျမာက္လာေသာအခါ ငါဒီလို
၀တ္လုိက္ထြက္လုိက္လုပ္ေနတာ ေဟာ့ဒီေပါက္တူးေလးအေပၚ သံေယာဇဥ္မကုန္လို႔ပဲ။ ဒီေပါက္တူးေလး
မရွိရင္ လူထြက္လာႏုိင္စရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘူးဟုေတြးကာ ေပါက္တူးေလးကို ျမစ္ထဲတြင္ေ၀ွ႕
ယမ္းကာျပစ္လုိက္ေလသည္။ ႏႈတ္မွလည္း " ဇိတံ ေမ၊ ဇိတံ ေမ " ငါေအာင္ၿပီ ငါေအာင္ၿပီဟု
ေၾကြးေၾကာ္ေလသည္
အဲဒီအခ်ိန္တြင္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္တဲ့ ဘုရင္မင္းတရားႀကီးကလည္း ႏုိင္ငံအတြင္း
ဆူပူထၾကြေနေသာ သူပုန္မ်ားကို ႏွိမ္နင္းၿပီးလို႔ျပန္အလာ သူဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္ ျမစ္ကမ္းနား မွာေအာ္လုိက္ေသာအသံကိုၾကားရၿပီး မင္းႀကီးကအေၾကာင္းစုံကို ေမးျမန္းခိုင္းေသာအခါ သူဆင္း
ရဲသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္စြာေၾကြးေၾကာ္လိုက္ေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကို သိရေလေသာ
အခါ ေလးစားသြားၿပီး မင္းႀကီးကိုယ္တုိင္ ေမးျမန္းေလသည္။ ဒီအခါတြင္မွ သူဆင္းရဲသားသည္ အရွင္မင္းႀကီး အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈဟာ အျပင္ရန္သူေတြကိုသာ ေအာင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ က်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ေအာင္ျမင္မႈကား အတြင္းရန္သူကို ေအာင္ႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အရွင္
မင္းႀကီးရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကိုေတာ့ တစ္ျခားတစ္ဘက္ကလည္း အခ်ိန္မေရြး ျပန္ေအာင္ႏိုင္သည္။
အက်ဳပ္ႏ္ုပ္၏ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကား တစ္ျခားတစ္ဖက္ကလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္ေအာင္ျမင္ႏိုင္
မည္မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈႏွစ္ခုတြင္ အက်ဳပ္ႏ္ုပ္၏ ေအာင္ျမင္မႈသာ ပုိ၍ျမတ္၏။ သာ၍ေကာင္း၏ဟု ေျပာၾကားလုိက္ေသာအခါ ဘုရင္မင္းတရားႀကီးသည္ သေဘာက်ကာ သူဆင္း
ရဲသားႏွင့္အတူ ရေသ့၀တ္သြားေလသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ရေသ့မ်ားသည္ အဘိညာဥ္စ်ာန္ရရွိသည္
အထိ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကို သုံးသပ္ၾကည့္ရလွ်င္ အျပင္ရန္သူမ်ားကို ေအာင္ျမင္
ႏုိင္ျခင္းသည္ အခ်ိန္မေရြး တစ္ဖက္ရန္သူက ျပန္လည္၍အႏိုင္ရရွိႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္မႈ
အစစ္မဟုတ္ေၾကာင္း တကယ့္အစစ္ေအာင္ျမင္မႈသည္ကား မိမိ၏အတြင္းရန္ျဖစ္ေသာ သံေယာဇဥ္
မ်ားကို တကယ္ပင္တိုက္ခိုက္ ပယ္ဖ်က္ႏုိ္င္ျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရေလသည္။
